اگرچه پوشش رنگارنگ می تواند راهی برای جذب جفت در طبیعت باشد اما می تواند راهی برای استتار نیز باشد. به عنوان مثال ساردین های نقره ای و شاه ماهی ها از براق ترین موجودات این کره خاکی هستند. درخشان بودن این جانوران به دلیل وجود لایه هایی از کریستال های بسیار درخشان گوانین است که درون سلول های پوست آن ها قرار گرفته است. با ترکیب دو نوع کریستال که خواص شکست نور متفاوتی دارند، بدن این ماهی ها قسمت اعظم نوری که به آن ها می تابد را بازتاب می کنند و درخششی نقره ای به آن ها می دهند. در آب های شفاف فلس ها نور را در تمامی جهات به شکل مساوی پراکنده می کنند و به این ترتیب بدن ماهی را به آینه تبدیل می کنند.اما بزرگترین استادان استتار زیر دریا سرپایان (ماهی مرکب، کوسه ماهی و اختاپوس) هستند. نوعی هشت پا می تواند با تغییر استراتژی استتار خود بسته به روشنایی محیط خود را به طور کامل مخفی کند. هنگامی که نور خورشید از بالا می تابد می تواند بدون تغییر از پوست آن ها رد شود و جانور کاملا شفاف می شود و زمانی که در تاریکی قرار دارند، پوست آن ها تیره می شود تا با محیط اطراف تطابق پیدا کند.

شو یانگ، استاد علم مواد دانشگاه پنسیلوانیا که بیشتر طراحی های خود را با الهام از طبیعت انجام می دهد، مجذوب استتار زیر آب شده است. وی توضیح می دهد که چگونه سرپایان شفاف سلول های رنگی درون پوست خود دارند. وقتی اختاپوس منقبض می شود این رنگدانه ها آنقدر کوچک هستند که نور به آسانی از جانور عبور می کند اما زمانی که اختاپوس کشیده می شود رنگدانه ها کشیده می شوند تا نور را منعکس کنند. اگر بتوان این فرآیند را به شکل مصنوعی بازسازی کرد می توان انقلابی در زمینه بازده انرژی ساختمان ها ایجاد کرد. ماده ای که بتواند بنا بر شدت نور شفاف یا کدر شود می تواند برای پنجره ساختمان ها مورد استفاده قرار گیرد و در روزهای سرد نور بیشتری را به داخل اتاق بفرستد و در روزهای گرم از ورود نور بیش از حد به داخل ساختمان جلوگیری کند. گروه تحقیقاتی این دانشمند روی ماده مصنوعی لاستیکی حاوی نانوذرات خم کننده نور کار می کنند که برای چنین منظوری ساخته خواهد شد.

منبع:مجله علمی ویکی پیج (wiki page)